Opis: Ljubi brota: Reżyseria: Dalibor Josipovic. Podczas wielomiesięcznych wysiłków armii BiH mających na celu zdobycie Vozuca i przejęcie kontroli nad Ozrenem i komunikacją Zenica-Tuzla, członkowie Oddziału „El Mudzahid”, działającego w ramach 3. Korpusu Armii BiH, dokonali masakry rannych i wziętych do niewoli żołnierzy Armii Republiki Serbskiej. Mudżahedini, którzy przybyli z krajów arabskich i islamskich, pod sztandarem z napisem „Nasza droga to duihad”, stacjonujący w osadzie Podbreuje koło Zenicy, brutalnie zlikwidowali i rozstrzelali około pięćdziesięciu serbskich żołnierzy, odcinając im głowy toporami i szablami. Dramatyczne egzekucje i mudżahedini trzymający w rękach odcięte głowy Serbów zostały utrwalone na propagandowych taśmach wideo Oddziału „El Mudzahid”, które rozdano darczyńcom w krajach islamskich. Przerażające są zeznania, że ​​głowy serbskich żołnierzy trafiły do ​​Iranu i do gabinetu Aliji Izetbegovicia w Sarajewie jako prezent i dowód lojalności wobec Allaha i islamu. Komisja ds. Poszukiwań Osób Zaginionych Republiki Serbskiej po Porozumieniu z Dayton jesienią 1995 r. poszukiwała 463 osób zaginionych w rejonie Vozuca. 157 serbskich żołnierzy wróciło z niewoli do domu. W różnych miejscach w trakcie śledztwa ekshumowano pewną liczbę ciał bez głów. Do dziś nie odnaleziono jednak szczątków około 240 osób narodowości serbskiej. Ośmiu schwytanych żołnierzy serbskich cudem przeżyło masakrę w Mudzahedin. Ich zeznania wszczęły śledztwo w sprawie tej zbrodni, czego uporczywie domagała się strona serbska, surowo oskarżając dowódców 2 i 3 Korpusu Armii Bośni i Hercegowiny, generałów Seada Delica i Sakiba Mahmuljina, którzy od czasu powstania „El Mudzahid” w 1993 r. w Zenicy, był upoważnionym oficerem Armii Bośni i Hercegowiny do spraw łączności między mudżahedinami a przywódcami państwa a Izetbegoviciem, a po porozumieniu z Dayton został wiceministrem obrony Federacji Bośni i Hercegowiny.